uphill Mandalay, een ander perspectief

Bladerend door mijn foto’s valt mijn oog op een serie foto’s die ik heb gemaakt in een tempel, up hill Mandalay in Myanmar. Het is een mooie serie foto’s die goed illustreren hoe je op verschillende manieren naar de werkelijkheid kan kijken. Mijn herinneringen, de ervaring van in 35 graden de tempeltrappen (1800) beklimmen, de geur, de souvenirverkopers in hun kleine stalletjes, de aanbidding van Buddha en het prachtige uitzicht vanaf de top. Ik kan me er zo weer naar verplaatsen en weer helemaal in de ervaring zitten. Meteen ben ik in één van de waarnemingsposities die ik je wil uitleggen, attached.

De voordelen van de verschillende waarnemingsposities

Vanuit verschillende perspectieven kijken naar gebeurtenissen of situaties maakt dat steeds andere zaken belangrijk lijken. Bij coaching is het een manier om steeds anders naar een probleem of een vraagstuk te kijken. Zo ontvouwen er zich steeds andere oplossingen. De attached positie is mij het meest eigen. Ik kan me goed verplaatsen in situaties en mensen. Dat is mijn kracht als coach. Het is tevens mijn valkuil. Ik kan dan moeilijk afstand nemen. Intussen heb ik hierop goed zicht gekregen. En ik heb er steeds weer plezier in om ook vanuit een andere positie een vraagstuk of probleem te benaderen. 

De waarnemingsposities toegelicht

Attached positie

Ik kijk naar de detailfoto (links) en wordt overmand door het lekkere gevoel van toen, uitpuffend tegen deze koele stenen muur. De zon brandt op mijn huid en ik ruik de geur van wierook. Nu voel ik weer de verbazing over dat er zo weinig toeristen zijn en ervaar de schoonheid van de tempel en het Birmeese schrift op de muren. Zelfs zonder mijn ogen te sluiten ben ik weer helemaal daar.

Detached positie

Ik kijk naar de foto van het fantastische uitzicht (onderaan) na de 1800 treden klim en mijn hart gaat sneller kloppen van verlangen om weer op reis te gaan. Wat was het gaaf en bijzonder in Myanmar. De mensen waren zo vriendelijk en wat heb ik daar mooie tempels gezien en heerlijk gegeten. Mijn ogen dwalen wat af en eigenlijk kijk ik niet meer echt naar de foto’s.

Midden positie

Ik kijk nu zonder emotie, nostalgie of verlangen naar de foto van de tempelgang (rechts). Met nieuwsgierigheid, alsof ik deze foto nog niet eerder heb gezien en ik niet zelf de fotograaf ben geweest, kijk ik naar de foto. Wat een mooie compositie en een apart schrift op de muren. En die stenen, wie heeft die daar gebracht en gemetseld? Mijn ogen zijn scherpgesteld op de foto en ik ben me ook bewust van de stoel waar ik op zit, in mijn werkkamer.